-
1 утын тукмагы
колоту́шка для ко́лки дров -
2 утын
сущ.1) дрова́ || дровяно́йкаен утыны — берёзовые дрова́
имән утыны — дубо́вые дрова́
коры утын — сухи́е дрова́
утын яру — коло́ть дрова́
ботак утын — верши́нник
2) перен.; прост.; см. утын түмәре•- утын әрдәнәсе
- утын балтасы
- утын кисүче
- утын сарае
- утын тукмагы
- утын хәзерләү
- утын чанасы
- утын яручы••утын вату — неол. налома́ть дров
-
3 тукмак
I сущ.1) колоту́шка, толку́шка; дуби́нка; кува́лдаутын (балта) тукмагы — колоту́шка для ко́лки дров; топо́рная колоту́шка
кер тукмагы — колоту́шка-ката́лка
2) диал. би́ло цепа́чабагачка тукмак бәйләү — привя́зывать би́ло к цепу́
3) диал. ги́ря часо́в4) перен. дуби́на, тупи́ца•- тукмак ял
- тукмак сөяге••II сущ.; ист.тукмак борын — нос колоту́шкой
1) ска́тка свежевы́тканного холста́2) ме́ра длины́ - де́сять арши́новбер тукмак киндер — де́сять арши́нов холста́